Marta Rajczak
Dnia 17 października 2018 roku w klasie 2D odbyła się debata. Dwie strony spierały się o prawdziwość tezy: Czy Sienkiewicz „wielkim pisarzem był”? (w cudzysłowie mamy cytat z Ferdydurke Gombrowicza).
Strona popierająca tezę (Wiktoria Doroz, Adam Dąbkowski oraz Kajetan Peplak) umiejętnie odpierała zarzuty strony przeciwnej ( Edyta Makos, Zofia Pruszkowska i Jakub Zych).
Wiktoria swoją opinię argumentowała osiągnięciami Sienkiewicza na świecie - jak wiadomo zdobył Nagrodę Nobla za całokształt twórczości oraz był znany na całym świecie. Uznanie - nie tylko Polaków - zaskarbił sobie talentem pisarskim - umiejętnością budowania bardzo ciekawej fabuły, która zainteresuje każdego. Ponadto Wiktoria zauważyła, że taka lektura nas rozwija i pozwala zrozumieć inne dzieła, które bardzo często nawiązują do tych książek.
Adam wskazał na wpływ książek Sienkiewicza na świadomość narodową Polaków i pokrzepienie ich w czasie rozbiorów. Podkreślił umiejętność łączenia różnych gatunków - np. homeryckiego eposu czy sarmackich gawęd.
Kajetan zauważył geniusz tworzenia postaci, w których każdy może się odnaleźć i podążać za tymi wzorcami, oraz świetną fabułę, która mimo naginania rzeczywistości historycznej pozwala poznać zarys historii. Nie zapominajmy, że książki autorstwa Sienkiewicza były fundamentem świetnych filmów, które do dziś oglądamy z przyjemnością.
Kuba Głogowski przedstawia argumenty strony przeciwnej.
Argumenty Zosi:
- Trylogia nie pokrzepia serc, bo każda z jej części kończy się konfliktami;
- książki są grube i sam Sienkiewicz gubi się w fabule , zapomina o wątkach, (argument odrzucony!)
Nieprzekonujące kreacje postaci: np. Zagłoba raz jest inteligenty, a raz przeciwnie; nadmierna idealizacja postaci ; np. Wołodyjowskiego; od razu wiadomo który bohater jest dobry, a który zły;
Argumenty Edyty:
- czytamy Sienkiewicza z przymusu (a kto nas zmusza?) i dlatego niewiele wynosimy z lektury.
- wizja historii jest częściowo nieprawdziwa, zmitologizowana - pisarz idealizuje Polskę, fałszywie pokazuje bitwy, posługuje się historycznymi stereotypami.
Argumenty Kuby: Sienkiewicz wymyśla archaizmy (nieprawda w odniesieniu do Trylogii!); wprowadza za dużo opisów, posługuje się trudnym językiem (dla współczesnej, nieobeznanej z historyczna literaturą młodzieży)
Sienkiewicz skupiał się za bardzo na pisaniu niż na podróżach i życiu prywatnym (argument nierzeczowy, ad personam!)
Opinia klasy: Uważamy, że taka forma prowadzenia zajęć jest bardzo ciekawa i mamy nadzieję, że będziemy mogli uczestniczyć w takich przedsięwzięciach w przyszłości.
P.s. Uwagi w nawiasach pochodzą od obserwującej debatę polonistki – Małgorzaty Dmochowskiej.